Serengeti, Ngorongoro, Lake Manyara en Mount Meru!

Hoihoi!
We lopen een beetje achter, stroom valt hier regelmatig uit, net als de wifi… Maar nu is het eindelijk gelukt om weer een verhaaltje online te zetten.
Bijna twee weken geleden zijn we aangekomen in Moshi. Direct de volgende ochtend vertrokken we richting Serengeti NP. Dit keer hadden we gezelschap van twee Amerikanen, gezellig! Het was een lange rit naar de Serengeti, waarbij op diverse plaatsen het nodige papierwerk geregeld moest worden. Dit gaat allemaal op z’n Afrikaans: pole pole, oftewel langzaam langzaam. Onderweg reden we over de rand van de Ngorongoro krater, prachtig! Ngorongoro is geen national park, waardoor de Maasai er mogen wonen. Ze leven hier in hutjes van stro, afgesmeerd met poep. Ze eten geit en drinken melk en bloed. Erg primitief. Ze spreken hun eigen taal en de kinderen gaan meestal niet naar school. De hele dag gaan ze met hun kudde geiten op pad om te grazen. Erg bijzonder om te zien. We kunnen ons niet voorstellen dat er rond deze tijd mensen nog zo leven.
Aan het eind van de middag kwamen we aan in de Serengeti. Hier deden we meteen een game-drive tot de zon onderging. De Serengeti is gigantisch groot. In het begin van het park kwamen we langs duizenden gnoes, tot in de verte zagen we zwarte stipjes. Ze gebruiken satellietfoto’s om ze te tellen. Natuurlijk waren er ook weer ontzettend veel andere dieren. Olifanten, zebra’s, giraffen, nijlpaarden, heel veel soorten antilopen, apen. Midden in het park waren ook een aantal rotsformaties: net als pride rock in the lion king. De leeuwen zitten hier dan ook graag op voor een goed uitzicht. Nieuw in de Serengeti waren voor ons de hyena’s en de luipaard. Hyena’s waren niet moeilijk te vinden. De luipaard was een stuk moeilijker. Na heel veel bomen te hebben bekeken vonden we er uiteindelijk een. Hij was helaas een beetje lui…
Vlak voor zonsondergang kwam de Serengeti echt tot leven. De nijlpaarden kwamen uit het water om te gaan eten. Opeens stonden er heel veel olifant op de weg. Alle vogels begonnen lawaai te maken. Een aantal schildpadden passeerde ons. We keken naar de zonsondergang (prachtig), terwijl er aan de andere kant een flinke onweersstorm aankwam. In 5 minuten was het pikdonker en reden we in een mega stortbui naar de camping. Gelukkig werd het na een tijdje weer droog en konden we na een heerlijk 3 gangen diner (hoe doen ze dat op een camping??) lekker slapen. ’s Nachts hoorden we vreemde geluiden..dichtbij..geen idee wat het was. De volgende ochtend vertelde een van de Amerikanen dat toen hij de rits van de tent opendeed, hij oog in oog met een hyena stond. Toen snel de tent maar weer dichtgedaan, in een hoekje van de tent geplast en geen oog meer dicht gedaan. Het bleek dus dat wij het gegiechel van hyena’s hadden gehoord.
De volgend ochtend stonden we weer vroeg op. De missie van de dag: de cheeta. De hele ochtend hebben we gezocht. Alle dieren leken opeens naar een ander deel van het park te zijn verhuisd. Na overleg met andere rangers, die het eigenlijk al wilde opgeven, zagen we er uiteindelijk 4 in de verte. Onze gids ging meteen van de weg af en gaf flink gas zodat we ze niet zouden missen. Uiteindelijk hebben we een lange tijd de cheeta mogen aanschouwen.
In de middag reden we terug naar Ngorongoro krater. Deze krater is ontzettend groot, van bovenaf zie je alle dieren lopen! Deze nacht sliepen we op een camping op de rand van de krater. In de vroege avond kregen we bezoek van 2 buffels, die gezellig deze hele nacht naast onze tent bleven grazen: smak, smak. Vroeg in de ochtend daalden we af in de krater. We waren de 2e auto die naar beneden reed, gaaf! Natuurlijk zagen we weer heel veel dieren in de krater. Het doel van vandaag: number 5: the rhino. Nou die hebben we gezien hoor, 8 zelfs. En misschien ook 9, want 2 neushoorns waren aan het paren. Heftig voor het vrouwtje om een halve neushoorn op haar rug te hebben, maar vooral heel bijzonder om mee te maken. Onze gids had het nog nooit gezien. Later die dag zagen we nog een zebra die net begonnen was met bevallen: er kwam al een pootje uit. Helaas was er maar weinig progressie en hebben de geboorte niet gezien.
’s Avonds sliepen we op een camping vlak bij Lake Manyara. Hier hadden we een tent waar bedden in stonden, luxe! Ze hadden ook een houtkachel waar de waterleidingen van de douche door heen liepen zodat we lekker warm konden douchen! Aan het eind van de middag gingen we met een jongen van de camping nog een rondje lopen door het dorp. Hij vertelde ons over alle offers die gedaan werden om regen te krijgen. Buiten het regenseizoen is hier een tekort aan water. Onderweg werden we stiekem op de foto gezet door een aantal jongens. Wanneer we naar ze toe lopen worde ze opeens heel erg verlegen. Deze avond waren er geen wilde dieren op de camping.
De volgende dag bezochten we Lake Manyara NP. In dit meer zaten heel veel flamingo’s! Jammer genoeg wel ver weg omdat het water laag stond, maar erg mooi om de roze gloed over het meer te zien. We bezochten een heet water bron, waar bijna kokend water uit de grond kwam. Er waren veel vogels, die leken op zazu van the lion king. Baboons, blue monkeys en black faced monkeys waren er in overvloed. Aan de einde van de middag kwam er nog een hele groep olifanten direct langs onze auto gelopen, erg indrukwekkend! Aan het eind van de dag gingen we weer terug naar Moshi.
Na de 4 dagen op safari zouden we nu beginnen aan de beklimming van Mount Meru, het broertje van de kilimanjaro. We waren al vroeg bij onze reisorganisatie, maar TIA (this is africa)… ongeveer 6 uur later begonnen we aan de klim. We liepen samen met een gezin bestaande uit moeder Helen uit Amerika, vader Consea uit Tanzania (ook gids) en dochter Sophie van 10. Daarnaast hadden wij onze eigen gids en gewapende ranger (we lopen namelijk door Arusha National park), een kok en nog 5 jongens die al onze spullen naar boven dragen! De eerste dag klommen we naar Mariakamba hut op 2500 meter, de wandeling ging erg rustig dus het was voornamelijk genieten van het uitzicht. Onderweg zagen we nog een zebra en buffels. Eenmaal aangekomen in het kamp kregen we na een bakje warm water om ons te wassen een heus 3 gangen diner, jammie!
De volgende ochtend gingen we al vroeg op pad richting Saddle hut (3500 meter). Net als gister ging het lekker rustig aan, zodat je niet echt buiten adem raakt. Een groot deel van de tijd liepen we door een sprookjesbos waar alle bomen begroeid waren met mos. Na ongeveer 4 uur lopen bereikten we de hut. Onderweg was een deel van het bos afgebrand. We vroegen wat hier was gebeurd, maar we kregen uiteindelijk verschillende verhalen te horen. Het zou mogelijk een wraakactie van de Maasai zijn geweest omdat hun land was afgepakt óf ze waren na het uitroken van honingraten vergeten het vuur uit te maken. Saddle Hut had geluk gehad, er was alleen maar een toiletgebouw afgebrand. Aan het eind van de middag klommen we nog naar little meru (3800) waar we een prachtig uitzicht hadden. We konden meteen even een blik werpen op mount meru, dat zag er nog wel ver en hoog uit! Na het eten gingen we meteen naar bed, om 1 uur ’s nachts zou de wekker al weer gaan.
Slapen ging niet, we waren een beetje te enthousiast denk ik. Om 1 uur stonden we op en kleedden we ons warm aan. We hadden van onze reisorganisatie een dikke ski-jas en skibroek gekregen, dus die trokken we braaf aan met daaronder nog een aantal lagen incl thermo ondergoed. Na een ontbijt van thee en koekjes (achteraf niet echt een voedzame maaltijd) gingen we op pad. Al snel hadden we weer een aantal lagen kleding uit, het was niet echt koud . De nacht was helder, we zagen duizenden sterren, zelfs een paar vallende sterren, prachtig. Af en toe kwam er een wolk voorbij, waardoor het leek alsof je bril (die we niet droegen) opeens beslagen was. We liepen in het begin samen met het gezin, maar al gauw zijn we gesplitst aangezien het te langzaam ging. Het meisje voelde zich niet lekker. In het donker liepen we met onze hoofdlampjes achter de gids aan. Iemand vertelde ons dat je in het donker loopt zodat je de afgronden niet ziet. Af en toe was er een ketting waar je je aan vast konden houden. Spannend. De route was niet echt een wandelpad. De helft van de tijd klommen we over rotsen of liepen we stijl omhoog door het gruis. Toen we dachten dat we er bijna waren zij onze gids: dit is ongeveer halverwege. Zucht… Diverse keren dachten we dat de top inzicht was, maar dan verscheen er weer een andere rots. Uiteindelijk durfde we niet meer te vragen of we al bij de top waren. Onderweg zagen we in de verte onweer, mooie flitsen en gelukkig kwam het niet naar ons toe. Uiteindelijk liepen we over de rand van de krater. De lucht kleurde al rood in de verte, de zon zou zo gaan opkomen. Nu hoefde we echt alleen nog maar het laatste stukje naar de top. We klommen op handen en voeten naar boven over de bevroren rotsen. Na elke meter even rusten voor een paar hapjes lucht. We zagen de Tanzaniaanse vlag op de top al staan; we zijn er bijna,… Na een paar laatste heftige meters waren we er, zo blij. De zon kwam net op; prachtig! We stonden boven de wolken op en soort maanachtig landschap met de Kilimanjaro in de verte. Zo mooi! In denk dat de foto’s het beste kunnen laten zien hoe mooi het was. We merkte wel meteen hoe gesloopt we waren: honger, dorst en hoofdpijn. We genoten van het uitzicht, maar gingen ook snel weer terug. Eigenlijk hadden we alles al gegeven om op tijd boven te zijn; totaal 4,5 uur geklommen. Hoe gingen we ooit weer in ons kamp komen? Ik denk niet dat ik eerder zoiets zwaars heb gedaan. Zoveel momenten gehad waarop je denkt dat je echt niet meer kan, maar toch doorgaat. Af en toe konden we wel even stoppen om te genieten van het uitzicht en van de krater. Uiteindelijk kwamen we na 3 uur naar beneden klauteren weer in ons kamp aan. Alles deed zeer, helemaal gesloopt. Maar we waren wel erg trots dat het gelukt is. Gelukkig mochten we eventjes slapen en daarna kregen we eindelijk ons ontbijt/lunch. In de middag moesten we nog eens 1000 meter naar beneden. Wonderbaarlijk lukte dat. ’s Avonds speelden we nog een potje rummikub met sophie en haar ouders.
Op dag 4 liepen we de laatste 1000 meter naar beneden en bezochten we nog een mooie waterval. Uiteindelijk kregen we een certificaat (welke je ook voor een paar dollar kan kopen, maar toch). “s Middags reden we terug naar Moshi, waar we een heerlijke duik in het zwembad konden nemen. Dat was fijn na 4 dagen zonder stromend water. Aan het eind van de middag kwamen Bea en Marcel ook richting het hotel en konden gezellig samen eten en alle verhalen uitwisselen.
Ondertussen zijn we op weg naar Mwanza, waar Father Herman ons zal ophalen om naar het ziekenhuis te gaan!